De afgelopen maanden is een levendig beeld ontstaan van seksuele aanranding en intimidatie in het leven van tieners, maar ouders spreken zelden over de emotionele verwarring waarmee zij worden geconfronteerd. Hier vertellen twee van hen hun verhaal.
'Je voelt je nutteloos'
Andrew (niet zijn echte naam) voelde zich alleen en hulpeloos toen hij zijn dochter probeerde te troosten nadat ze was vernederd en aangerand. Zoals veel tienermeisjes werd ze onder druk gezet, gemanipuleerd en gedwongen. "Ze werd aangemoedigd om halfnaakte foto's te maken en die stuurde ze dan naar die jongen, maar er gebeurde iets en hij verspreidde ze door de hele school."
Daarna werd zijn dochter volgens hem belachelijk gemaakt en lastiggevallen, wat haar geestelijke gezondheid aantastte. "Ze wilde niet meer naar school. Ze wilde niet in de bus stappen omdat ze de blikken en opmerkingen moest verdragen." Andrew zegt dat de school niet leek te weten hoe ermee om te gaan. "Ze zijn nooit tot de kern doorgedrongen. Ze weten niet wat ze moeten doen."
Ze stelden voor dat de familie het incident bij de politie zou melden, maar zijn dochter wilde de naam van de dader niet bekendmaken. En het was niet alleen sexting en online vernedering die haar geestelijke gezondheid op de rand van de afgrond brachten. Een andere keer, toen Andrew's dochter uitging met vrienden, werden ze gepest door een groep jongens en werd ze gedwongen een seksuele handeling te verrichten voordat ze haar lieten gaan. Kort daarna begon zijn dochter zichzelf te verwonden en op een avond vond hij een briefje dat hem deed vrezen dat ze een overdosis had genomen.
"Het is zo schokkend om zoiets te krijgen. Gelukkig is het nooit gebeurd, maar het was een schreeuw om hulp. Te bedenken dat je kind zo'n crisis doormaakt... je voelt je nutteloos; je hebt het gevoel dat je niets kunt doen om te helpen." Andrew wil dat er op nationaal niveau meer wordt gedaan om het probleem aan te pakken. "Het is een echte zorg en het werpt een lange schaduw over ouders, gezinnen en het onderwijs van hun kinderen. Uiteraard hebben wij als ouders een verantwoordelijkheid, maar de hulp moet ook ergens anders vandaan komen."
Hij stelt voor een onafhankelijk bureau op te richten dat met kinderen in scholen over deze kwesties kan praten, zodat de druk van de leraren wordt weggenomen. En Andrew zegt dat scholen een nultolerantie moeten hanteren bij seksuele intimidatie. "Het is alsof je op school elke dag onder een microscoop ligt. Meisjes zijn zich zo bewust van hoe ze eruit moeten zien en hoe ze moeten zijn."
Zijn dochter heeft begeleiding gekregen en wordt beter, en bouwt langzaam haar veerkracht op. Maar hij zegt dat ze kwetsbaar blijft, en hij vreest dat de incidenten haar altijd zullen blijven achtervolgen. "Als ouder maak je je voortdurend zorgen - wat gaat er vandaag gebeuren? Wie gaat wat zeggen?"
'Mijn zoon keek porno toen hij 11 was'
Ann (niet haar echte naam) was geschokt toen ze de zoekgeschiedenis van haar zoon op internet vond. "Het was me volkomen duidelijk waar hij naar had gekeken. Ik vond het walgelijk, walgelijk." Het was niet de eerste keer dat ze ontdekte dat hij online pornografie bekeek. De eerste keer was hij pas 11. Zoals veel gezinnen hadden ze ouderlijk toezicht ingesteld, maar hun nu tienerzoon kon dat omzeilen. Haar oudere kinderen waren opgegroeid zonder smartphones, maar nu kon haar zoon gemakkelijk toegang krijgen tot pornografie.
Ze spraken met hem als ouders en legden uit waarom ze het ongepast vonden - en onwerkelijk. Toen ontdekte Ann dat hij meer materiaal had bekeken op verschillende platforms. "Hij is lief, spraakzaam en vriendelijk - gewoon een lachend, gezellig, gewoon kind. In sommige opzichten nam ik het hem niet kwalijk, want het is er gewoon. Maar aan de andere kant, we hadden al met hem gesproken na de eerste partij." Zijn vader had gezegd dat het vernederend kon zijn voor vrouwen, en Ann sprak met haar zoon over hoe porno geen realistische weergave was van wat er gebeurt in een liefdevolle, intieme relatie.
Ze zei tegen haar zoon: "Je zou naar dingen kunnen kijken of dingen te zien krijgen die sommige vrouwen niet eens doen." Ann maakt zich zorgen over wat dit zal betekenen voor de verwachtingen van haar zoon ten aanzien van meisjes en vrouwen. "Ik maak me zorgen dat het lijkt alsof vrouwen er alleen voor de seks zijn." Zijn bezoeken aan gratis te bekijken pornosites leidden tot een stroom van berichten. Ze zegt dat hij e-mails kreeg van vrouwen - "zeer ongepaste dingen".
Ze vreest dat zijn tienerjaren fundamenteel anders zijn dan een generatie geleden, omdat het zo moeilijk is geworden om te voorkomen dat jongeren onder de 16 pornografie zien. "Ik kan eerlijk gezegd niet zeggen wat het effect zal zijn. Maar de hele maatschappij geeft het aan hen omdat er niets aan gedaan wordt." Ann heeft de controle thuis verscherpt en is voortdurend waakzaam, maar ze maakt zich zorgen dat haar zoon nu stiekem manieren vindt om die beperkingen te omzeilen.
"Hij heeft vrienden die onbeperkte data hebben, dus die geven hem gewoon een [wi-fi] hotspot. Je zou een jong kind geen tijdschrift geven, en de impact van een bewegend beeld is groter dan een foto." Ze heeft geen andere ouders gesproken, maar vermoedt dat velen met dezelfde problemen worstelen. "Het is als een stille epidemie omdat niemand er echt over praat. Het is als een schande, een schaamte, maar in sommige opzichten zou het dat niet moeten zijn."
Wat kunnen ouders doen?
BigTalk Education is een sociale onderneming die samenwerkt met scholen om op de leeftijd afgestemde relatie- en seksuele voorlichting te geven, evenals begeleiding voor leerkrachten en ouders. De oprichtster, Lynnette Smith, zegt dat gesprekken over toestemming al met kinderen van drie of vier jaar moeten beginnen. Ze heeft een aantal tips voor ouders om met hun kinderen over hun lichaam en relaties te praten.
- Het is nooit te vroeg om over deze zaken te praten, als het maar op een leeftijdsgebonden manier gebeurt. "Begin met kleine gesprekjes als ze vragen beginnen te stellen."
- Probeer regelmatig de boodschap te versterken dat kinderen en tieners met vragen bij u terecht kunnen.
- Stel ze gerust over hun lichaamsbeeld om hun vertrouwen op te bouwen. Lynnette zegt dat druk om naaktfoto's te sturen veel vaker voorkomt dan de meeste ouders beseffen.
- Bespreek zaken als toestemming van jongs af aan, met eenvoudige boodschappen dat niemand aan zijn lichaam mag komen tenzij hij dat zelf wil. "Het heeft geen zin om op 13 of 14 jaar te beginnen met seksuele toestemming - het moet 10 jaar eerder beginnen."
- Ga er niet van uit dat jongere kinderen zich niet bewust zijn van seks en relaties als je er nooit met hen over hebt gesproken. Ze zullen dingen horen van andere kinderen, dus het is beter om het te bespreken "in een zachte, kalme context van respectvolle, liefdevolle, zorgzame, volwassen relaties".
- Ga er niet van uit dat oudere kinderen alles op school hebben geleerd. Lynnette zegt dat ouders niet bang moeten zijn om kinderen te vragen wat ze op school hebben geleerd. "We kunnen het niet aan hen overlaten om hun eigen informatie online te zoeken via pornografie."
- Maak tijd om met je kind te praten. Stel vragen over wie hun vrienden zijn op school en wie hun vrienden online zijn. "We betalen de prijs voor het feit dat we niet met onze kinderen hebben gesproken terwijl ze opgroeien."
