Uit nieuw onderzoek blijkt dat huidige daders van seksueel misbruik van kinderen dezelfde grooming-gedragingen en -tactieken vertonen als die welke zijn geregistreerd in niet-recente misbruikzaken die zijn onderzocht door het onafhankelijk onderzoek naar seksueel misbruik van kinderen (IICSA), met inbegrip van administratief misbruik.
Het onderzoek is dinsdag door IICSA gepubliceerd in het rapport Child sexual abuse in contemporary institutional contexts: an analysis of discretionary records from the Disclosure and Barring Service.
Het analyseert recente (2017-20) Disclosure and Barring Service records, waarbij zowel mannen als vrouwen zijn toegevoegd aan de Barred Children's List, om meer inzicht te krijgen in seksueel kindermisbruik in hedendaagse instellingen.
Dit omvat de aard van het misbruik, de daderstrategieën en de beschermingsstatus.
Van de geanalyseerde steekproef van 43 DBS-dossiers van uitgesloten personen in Engeland en Wales (waarvan sommigen bekend staan als vermeende daders of uitgesloten personen) was meer dan de helft tussen 19 en 34 jaar (24 gevallen) en man (32 gevallen). De meeste seksueel misbruikte kinderen waren jonger dan 15 jaar (37 gevallen) en vrouwelijk (51 gevallen; in sommige gevallen werd meer dan één kind seksueel misbruikt); in 16 van de geanalyseerde gevallen ging het om meerdere kinderen.
De steekproef bestreek een verscheidenheid aan sectoren, waaronder onderwijs, vrijwilligers- en gemeenschapssector, sport en vrije tijd, pleegzorg, sociale zorg, kinderopvang, gezondheidszorg en religie; in al deze sectoren gebruikten de vermeende daders echter dezelfde "methodische en geleidelijke" technieken om kinderen lastig te vallen. Deze personen waren typisch "charismatisch en competent" en "geliefd en gerespecteerd door hun collega's", wat ertoe leidde dat hun overtredingen werden "geminimaliseerd of verontschuldigd" door de instellingen waar ze werkten: een gemeenschappelijk thema van recente IICSA-onderzoeken naar seksueel misbruik van kinderen in een Anglicaanse kerkcontext (News, 9 november 2020). Het eindverslag wordt dit najaar verwacht.
De in het onderzoek geanalyseerde daders ontkenden ook dat seksueel misbruik van kinderen had plaatsgevonden; zij gaven toe dat er contact had plaatsgevonden, maar ontkenden dat het om seksueel misbruik ging, waarbij zij tactieken gebruikten zoals het slachtoffer de schuld geven; zij beschreven het misbruik als een consensuele "relatie"; gaven misbruik toe, maar minimaliseerden hun verantwoordelijkheid, bijvoorbeeld door te beweren dat ze "fouten" of "slechte beoordelingen" hadden gemaakt; of vroegen zich af of ze een "vertrouwenspositie" hadden (News, 12 maart), waarbij ze aangaven dat het beschermingsbeleid niet op hen van toepassing was en daarom niet was geschonden.
Uit het verslag bleek ook dat het misbruik in de meeste gevallen buiten de instelling plaatsvond, op plaatsen zoals auto's, hotels of huizen, en, waar het ter plaatse gebeurde, was het op geïsoleerde plaatsen zoals badkamers of lege klaslokalen. Kinderen waren vaak het doelwit op sociale media.
Ook bleek dat "institutionele culturen informeel contact en een te grote vertrouwdheid tussen vermeende daders en kinderen mogelijk maakten", waardoor het wantrouwen afnam; en dat er "talrijke gemiste kansen waren om kinderen te beschermen omdat zorgen niet werden geëscaleerd, onthullingen niet altijd werden geloofd, en instellingen en personeel lage zorgen niet op passende wijze deelden, registreerden en beantwoordden".
Hoofdonderzoekster Julienne Zammit verklaarde dinsdag: "Vermeende daders ontkenden of bagatelliseerden seksueel misbruik en gaven in sommige gevallen zelfs het slachtoffer de schuld. Seksueel misbruikte relaties werden vaak voorgesteld als consensueel en sociale netwerken werden vaak misbruikt om kinderen te lokken en seksueel te misbruiken, waarbij kinderen toegang kregen tot onbewaakte online ruimten."
"Bij meldingen werden kansen om kinderen te beschermen gemist of actief geblokkeerd omdat de zorgen niet escaleerden en meldingen niet altijd werden geloofd. In sommige gevallen was het duidelijk dat instellingen hun reputatie verkozen boven de bescherming van kinderen die seksueel misbruik meldden."
