Draag altijd een petticoat.
Je mag geen twee knoopjes open hebben op je blouse.
Nee, ik koop hem niet voor je in het zwart.
Dit was geen modieus advies; dit waren regels bedoeld om mij te beschermen tegen een jeugdtrauma waarmee mijn moeder in het geheim leefde.
Seksueel misbruik van kinderen gebeurt elke dag.
En het gebeurt op plaatsen waar kinderen denken dat ze veilig zijn bij mensen die ze vertrouwen en liefhebben: thuis, vaak bij hun eigen ouders of andere familieleden, waarvan 95% mannen. Het is een lelijke waarheid. Pas op voor vreemden, is kinderen lang verteld. Dat oude verhaal, dat gemakkelijk de aandacht afleidde van de werkelijkheid, wordt in diskrediet gebracht door de overlevenden zelf, hun familie en onderzoeksjournalisten. De waarheid kunnen vertellen, gehoord en geloofd worden is essentieel om het stigma en de schaamte van overlevenden van seksueel kindermisbruik te doorbreken.
Het komt zelden voor dat iemand als Peter Yarrow van "Puff the Magic Dragon" wordt vervolgd voor seksueel misbruik van kinderen. Maar hij was geen familie van zijn slachtoffer en de moeder van het 14-jarige meisje geloofde hem. Toch negeerden andere aanklagers de bijkomende beschuldigingen tegen hem en kreeg hij een presidentieel pardon. Onze samenleving heeft een probleem, zoals het Yarrow pardon aantoont. President Biden kan het beter doen door federale fondsen in te zetten om seksueel misbruik van kinderen aan te pakken.
De recente HBO-documentaire Allen v. Farrow, laat zien hoe Woody Allen en zijn team stereotypen van beroemdheid, rijkdom en geslacht gebruikten om de beschuldiging van zijn ex aan te vallen dat hij zijn dochter Dylan Farrow seksueel misbruikte, iets waarover Farrow zelf heeft geschreven. Camille Kouchners recente memoires, The Big Family, vertelt hoe haar stiefvader, de Franse intellectueel Olivier Duhame, haar broer seksueel misbruikte. Haar boek heeft andere overlevenden van incest geïnspireerd om hun verhaal te vertellen en een franse #MeTooInceste.
Zoals uit de verslagen van Kouchner en Farrow blijkt, heeft seksueel misbruik door ouders langdurige traumatische gevolgen voor het hele gezin. Misbruik, leugens, manipulatie en gedwongen stilzwijgen verwonden de misbruikte personen, hun broers en zussen en andere familieleden diep, lang nadat het fysieke misbruik is gestopt. Seksueel misbruik van kinderen heeft diepgaande en verontrustende gevolgen, die door de familie en generaties heen doorwerken.
Dat was het geval in mijn familie. Ik vernam een fragment van mijn moeders leven een dag of twee na haar dood. "Ik moet je iets vertellen," zei mijn tante, die de woorden van mijn moeder twee weken eerder herhaalde. Toen ze 13 was, slapend in haar bed, vertelde mijn moeder, werd ze wakker van haar vader die naast haar masturbeerde. Hij bezocht haar kamer meer dan eens 's nachts terwijl ze deed alsof ze sliep. Eén keer raakte hij haar borst aan. Eenmaal kwam hij klaar op haar arm.
Een verhaal dat in minuten werd verteld, veranderde mijn begrip van mijn moeders leven. Ik zie nu hoe deze groteske en angstaanjagende gebeurtenissen haar leven achtervolgden en haar als volwassene verwarden en pijn deden. Ik werd achtervolgd door hoe zij mij had opgevoed.
Het bleek uit haar waarschuwingen om altijd een petticoat te dragen. Voordat ik afstudeerde, zei ze tegen me: "Zit niet zo, zeker niet in de buurt van je vader!" Ik droeg een prachtige wijde rok, het soort waarin je kunt ronddraaien, van Indiase stof, roze en oranje met gouden draden. Hij kwam bijna tot aan mijn enkels. Ik zat met gespreide benen, maar mijn knieën en benen werden volledig bedekt door de rok; ik kende de regels. Maar zo zitten werd onmiddellijk geïnterpreteerd als onbescheiden en gevaarlijk. Mannen mochten zo zitten, vrouwen niet. Dat was ook een uitdaging voor de mannelijke macht, zoals de term 'manspreading' aangeeft.
Ik luisterde boos naar de terechtwijzing van mijn moeder, die aandrong op goede manieren. Maar door naar mijn vader te wijzen raakte ik in de war. Ja, hij zag streng toe op de tafelmanieren, maar dit was vreemd. Wat had hij ermee te maken? Zijn boze berisping vergiftigde het moment en liet me verward en stil achter.
Pas toen zij op 80-jarige leeftijd overleed en ik haar verhaal vernam, begreep ik dat moment: zij was plotseling in paniek dat ik, haar dochter, door mijn vader in gevaar zou kunnen worden gebracht, net zoals zij door de hare. Ze was bang, inwendig getraumatiseerd en handelde snel om mij te beschermen. Haar poging om zichzelf te beschermen - voor haarzelf en haar dochter - vertaalde zich in regels over de juiste manier van zitten, lopen en kleden. Zoals bijna alle meisjes en vrouwen wordt geleerd, zijn misbruik, pesterijen en seksueel geweld haar schuld.
Het misbruik van haar vader heeft mijn moeder getraumatiseerd. Zoals herinneringen en pijn worden opgeroepen in het lichaam en het hart, getriggerd door geluiden, beelden en gebeurtenissen, riep het bij haar onmiddellijke reacties op. Het gevoel van mannen als seksueel bedreigend werd haar niet expliciet bijgebracht; in feite probeerde ze pro-seks te zijn, sprak over de anticonceptiepil en gaf mijn broers en mij boeken over seksuele voorlichting. Toch absorbeerde ik zijn angst. De lessen seksuele voorlichting op school boezemden ook angst in en waarschuwden ons voor de gevaren van zwangerschap, syfilis en drugs. Seks stond gelijk aan gevaar.
Hoe kon mijn moeder dergelijk gedrag van een ouder en haar eigen tegenstrijdige gevoelens van schending en liefde interpreteren en ermee omgaan? Hoe kun je vertrouwen hebben als de persoon die je het meest vertrouwt onbetrouwbaar is gebleken, precies op het moment dat het lichaam van een kind verandert en het bewustzijn van verlangen zich ontwikkelt? Net als andere overlevenden droeg mijn moeder deze gecompliceerde, pijnlijke en verdrongen gevoelens met zich mee toen ze uitging, seksueel actief werd, trouwde en kinderen kreeg. In een leven anders vol creativiteit en energie, droeg dit geheim bij aan mijn moeders mentale instorting, dissociatie en wending naar alcohol, allemaal veel voorkomend bij overlevenden van seksueel misbruik.
In de laatste weken van haar leven onthulde mijn moeder het misbruik aan haar 50-jarige schoonzus, de familiewaarheid, waarvan ze wist dat ze het aan haar kinderen zou vertellen. Ik denk dat ze wilde dat we haar beter zouden begrijpen; dat we de werkelijkheid en misschien ons eigen leven zouden begrijpen. Toen ik de waarheid van mijn moeders ervaring kende, veranderde de manier waarop ik haar begreep. Ze was niet van nature ziek: ze was misbruikt en getraumatiseerd.
Een op de negen meisjes en een op de 53 jongens onder de 18 jaar wordt seksueel misbruikt of aangerand door een volwassene. Overlevenden moeten zich kunnen uitspreken, geloofd worden en traumagerichte steun krijgen.
Maar seksueel misbruik van kinderen is geen probleem dat de overlevende moet oplossen. Het is ons probleem, als samenleving. Het is tijd om het aan te pakken als een volksgezondheidsprobleem dat levens kost. Toen de pandemie iedereen tot huiselijke opsluiting dwong, schoot het aantal gevallen van seksueel misbruik van kinderen omhoog. Financiering voor preventie van seksueel misbruik van kinderen en geestelijke gezondheidszorg moet deel uitmaken van Biden's banen- en infrastructuurwet.
Seksueel misbruik aanpakken is net zo belangrijk als het bouwen van een brug in Amerika. Seksueel misbruik van kinderen mag niet langer deel uitmaken van de geheime infrastructuur van een familie.
