Een pleegmoeder vertelde tijdens een proces over kindermishandeling dat toen zij een van de mannelijke klagers in huis nam, hij niet wist hoe hij een mes en vork moest gebruiken en bijna geen tanden had.
De vrouw getuigde tijdens het proces tegen drie mannen en drie vrouwen.
De aanklacht tegen een vierde vrouw, de grootmoeder van de kinderen, werd dinsdag op last van de rechter ingetrokken.
Tot de zes overige beklaagden, die om juridische redenen niet bij naam kunnen worden genoemd, behoren de ouders, tantes en ooms van de drie belangrijkste klagers. De verdachten zijn tussen 27 en 57 jaar oud en wonen op verschillende plaatsen in Munster.
In de zaak gelden uitgebreide meldingsbeperkingen om het welzijn van de klagers te beschermen. Het centrale strafhof hoorde dat beide ouders ook worden beschuldigd van het opzettelijk verwaarlozen van twee van hun minderjarige kinderen.
De vrouw vertelde Bernard Condon SC, aanklager, dat ze het kind mee naar huis nam nadat ze een telefoontje van Tusla had gekregen en dat hij aankwam met een maatschappelijk werker.
Ze zei dat hij alleen kwam met zijn schooltas. "Ik kan niet vergeten hoe hij op de tafel lag. Hij wist niet wat hij met mes en vork moest doen. We dachten dat het zijn zenuwen waren," zei de vrouw.
Ze zei dat zijn kleren vuil waren en zijn schoenen een schande. "Hij had niet veel tanden. Toen ik hem zijn tandenborstel liet zien, wist hij gewoon niet hoe hij hem moest gebruiken."
De vrouw zei dat de jongen ook veel krassen van vroegere verwondingen op zijn rug had en beschreef zijn uiterlijk als "rustig en verlegen". Ze nam hem mee naar de huisarts om de plekken op zijn rug te laten controleren en nam hem mee naar de kapper voor een knipbeurt. Hij zei dat hij nog nooit bij een kapper was geweest.
Ze zei dat ze gingen winkelen omdat hij geen kleren had en de jongen was "opgewonden". Hij ontmoette zijn andere broers en zussen tijdens het winkelen die dag en de vrouw was opgewonden op de tribune toen zij zich herinnerde dat de jongen zei: "Ik hoop dat zij ook nieuwe kleren hebben".
De vrouw zei dat het eten het kind "overvloedig" leek. Ze kon niet begrijpen dat zijn borden vol lagen met eten en de "wekelijkse boodschappen waren enorm voor hem".
Ze zei dat hij een zeer meegaand kind was dat "te veel" wilde behagen. "Als je hem zei in een stoel te gaan zitten, zou hij in een stoel gaan zitten."
Ze zei dat hij vroeger toegang had tot zijn familie. Hij was eerst bezorgd. Ze zei dat de maatschappelijk werker haar vertelde dat de jongen brutaal was tijdens het bezoek, maar ze was nooit getuige van enig wangedrag van hem.
De vrouw vertelde de jury dat het kind in juli 2017 voor het eerst dingen onthulde die op zijn vorige adres waren gebeurd en contact opnam met de gardaí. Die augustus verdween de jongen en er werd massaal naar hem gezocht. Toen hij werd gevonden, droeg hij een vreemde trui die niet van hem was. "Ik bracht hem naar huis. Hij was zo hongerig en vies."
Ze zei dat hij daarna bang was om het huis alleen te verlaten en 's nachts altijd keek of het huisalarm aan stond.
De vrouw was het eens met Mark Kelly SC, voor de moeder van het kind, dat kinderen soms leugens hebben verteld, maar zei dat het slechts kleine dingen waren, zoals een normaal kind.
Een tweede pleegouder die een jonger kind in het gezin opnam, beschreef hem als "bang en nerveus" en dat hij geen geluid maakte als hij huilde. Hij zei dat hij tranen kon zien maar geen geluid en dat hij dat nog nooit eerder had meegemaakt. Hij sprak de eerste dagen thuis niet.
Zij zei dat het kind niet aan tafel wilde eten en dat het aan lage tafels of op een stoel in haar kamer moest worden achtergelaten. Ze beschreef dat het kind weinig eetlust had.
Deze getuige zei dat dit kind ook erg vies was en nauwelijks tanden had. Hij was te bang om gewassen te worden en het duurde drie dagen voordat hij zich liet wassen. Hij werd na ongeveer een week rustig en ging naar school.
De vrouw zei dat de jongen nooit over zijn ouders sprak. Hij vertrok een paar maanden later zodat hij bij een andere broer of zus kon gaan wonen.
