Het onvermogen van de autoriteiten om gevallen van seksuele uitbuiting van kinderen in groepsverband in heel Engeland aan te pakken is niets minder dan een nationaal schandaal. Een recent onderzoek van The Times is bijzonder grimmig.
Uit het onderzoek blijkt dat kwetsbare kinderen vanaf 11 jaar door de mazen van het systeem glippen. De conclusie is dat de politie er niet in slaagt duizenden minderjarige meisjes te beschermen tegen systematisch seksueel misbruik. Deze bevindingen komen tien jaar nadat The Times de uitbuiting op industriële schaal van meer dan 1400 kinderen onthulde - meisjes die het slachtoffer werden van seksueel geweld en psychologisch misbruik door overwegend Aziatische criminele bendes in Noord-Engelse postindustriële steden zoals Rotherham.
De omvang van de "vermissingen" - die worden geregistreerd wanneer ouders of maatschappelijk werkers een kind dat gevaar loopt seksueel te worden uitgebuit niet kunnen vinden en vervolgens de politie bellen - is schrijnend. Kinderen waarvan bekend is dat zij het risico lopen seksueel te worden misbruikt, zijn de afgelopen drie jaar meer dan 55.000 keer vermist - het merendeel betreft minderjarige meisjes. Velen worden ervan verdacht te zijn "verdwenen" tijdens een bezoek aan volwassen mannen die hen met geld, alcohol en drugs verzorgen. Eén kind, in West Yorkshire, zou in totaal 197 keer zijn verdwenen. Humberside onthulde aan The Times dat vier kinderen in de afgelopen drie jaar elk meer dan honderd keer waren verdwenen.
De bestrijding van seksuele uitbuiting van kinderen is geenszins eenvoudig.
Veel van de betrokken jongeren beschouwen zichzelf niet als slachtoffer. Volgens het onderzoek van The Times vrezen sommige slachtoffers repercussies van hun misbruikers, terwijl anderen zijn verhuisd en moeilijk op te sporen zijn. Er is veel werk en specialistische kennis nodig om een vertrouwensband op te bouwen met slachtoffers van seksuele uitbuiting van kinderen en om bewijsmateriaal veilig te stellen voor arrestaties en vervolgingen.
Maar hoewel de politiediensten kunnen aanvoeren dat tijd en middelen eindig zijn, kan het de burgers niet kwalijk worden genomen dat zij denken dat de politie niet bepaald efficiënt en weloverwogen te werk gaat. De afgelopen tijd hebben de social-media-accounts van de politiediensten onze tijdlijnen overspoeld met bizarre deugdzaamheidsinitiatieven. Politiediensten in heel Engeland hebben duizenden ponden uitgegeven aan Stonewall-abonnementen. Dan is er de overpolitie van vermeende Covid-regelovertreders tijdens de pandemie. Veel mensen zullen bij zichzelf denken: "Hebben jullie niets belangrijkers te doen?".
Duizenden kinderen worden routinematig vermist. Inlichtingenverslagen van de politie geven toe dat er grote leemten zijn in de kennis over seksuele uitbuiting van kinderen, waarbij sommige politieagenten regelmatig nalaten relevante informatie over potentiële verdachten te registreren. De politiediensten in Engeland moeten zich ervan bewust zijn dat het vertrouwen van het publiek in hun vermogen - en bereidheid - om grootschalige gevallen van seksueel misbruik van kinderen aan te pakken, moet worden versterkt.
Veel van deze schade is veroorzaakt door zaken waarin raciale gevoeligheden voorrang kregen op het bevorderen van gerechtigheid. Minderjarige blanke meisjes - vaak met een disfunctionele gezinsachtergrond en behorend tot het zorgstelsel - werden beschouwd als verloren zaken. De voortijdige sluiting van Operatie Augusta door de politie van Greater Manchester - met steun van het stadsbestuur van Manchester - is een tragisch voorbeeld van hoe het recht voor seksueel uitgebuite meisjes is geofferd op het altaar van de politieke correctheid.
Tenzij de regering, de plaatselijke autoriteiten, de politiediensten, de sociale diensten en de veiligheidsdiensten zich onvermoeibaar inzetten om de lacunes in de inlichtingen- en informatie-uitwisseling op te vullen, zullen toekomstige generaties kinderen het risico blijven lopen te worden uitgebuit.
De autoriteiten moeten ophouden met deugdzaam gedrag en prioriteit geven aan de bescherming van de meest kwetsbaren in de samenleving.
