Kinderarbeid in ontwikkelingslanden als India is een vloek.
In elke stad, weg en hoek van de Indiase cultuur weerklinkt de term kinderarbeid en er zijn talloze merken mee opgericht. We zijn van kinds af aan geleerd dat kinderarbeid niet goed is. Hieraan wordt echter niet veel aandacht besteed. Waar worden deze kinderen toe veroordeeld in plaats van naar school te gaan of andere productieve activiteiten te ondernemen?
Ze krijgen iets te doen op een werkterrein dat bestaat uit overbodig werk met een lage capaciteit dat niet bijdraagt tot verbetering voor toekomstige bedrijfsopeningen, ze worden gedwongen zich te houden aan omstandigheden die de gezondheid en veiligheid in verschillende sectoren ruïneren. Wij zijn zo ongelooflijk druk in ons leven dat die handjes die hun werk doen in verwerkingsfabrieken, grote bedrijven, fabrieken en winkels die non-stop werken, nooit in onze gedachten lijken te komen. Het heeft geen invloed op onze extravaganties en daarom trekken we het nauwelijks in twijfel.
Van een legitieme, delicate en meer bewuste methodologie wordt kritisch verwacht dat zij de nasleep op dezelfde manier aanpakt als dat zij de eigenlijke misdaad voorkomt. Onze patriarchale samenleving genereert destructieve omstandigheden: zij herbergt schaamte en culturele beperking, onderdrukking en een wanhopig gebrek aan middelen. We weten dit. Het is 2021, dit gesprek is gevoerd in talrijke structuren via verschillende media.
Is het juist om te zeggen dat ze voorbestemd waren om de nodige stappen te zetten vanaf een bijzonder jonge leeftijd? Terwijl onze kinderen met speelgoed spelen, spelen andere kinderen met grote apparatuur en wapens onder enorm gevaar voor hun gezondheid, alleen maar om een salaris van twee cijfers te verwerven om de kosten van een enkele maaltijd te dekken.
Het meest opmerkelijk zijn de illegale uitbuitingsomstandigheden van gevorderde dienstbaarheid waarin kinderen worden geworpen, geconfronteerd met vreselijke mishandeling en blijvend letsel als versterkte arbeiders of verkocht voor seksuele uitbuiting.
Armoede, analfabetisme en gebrek aan bewustzijn, gebrek aan passend onderwijs, schuldenlast van het gezin, sociale elementen, discriminatie op grond van geslacht, migratie en criminele activiteiten zijn essentiële oorzaken van de uitbuiting van kinderarbeid. Sommige elementen bepalen voor welk soort werk kinderen worden gemaakt: leeftijd, kaste, geslacht en mate van economische achterstand.
Het probleem van kinderarbeid is in ons land zo verschrikkelijk dat kinderen afhankelijk zijn van werk en verwerving in plaats van te leren. Het zijn de werkloze jongeren, die thuis zitten zonder kwalificaties voor beroepen, die moeten worden geworven.
Nu het vuur van de kinderarbeid de Indiase economie aan het verteren is, zullen individuen een actie ondernemen om dit vuur te doven? Of worden wij dan opnieuw de vonk die dit vuur om ons heen verspreidt? Het is aan het individu om te kiezen. Het is van groot belang deze kinderen boeken en potloden te geven, in plaats van kwasten en doekjes. Zij zijn het lot van India en verdienen onderwijs.
Wanneer dit financiële probleem is opgelost, zal de economie zodanig worden aangepast dat er in de komende jaren geen gevallen van armoede en kinderarbeid meer zullen voorkomen. We mogen niet vergeten dat kinderarbeid voortkomt uit armoede, en daarom moeten we ophouden de geesten van jonge kinderen te achtervolgen en beginnen hen naar hun carrièredoelen te leiden. Laten we massaal de straat opgaan en ons luidkeels uitspreken tegen kinderarbeid, want het leven van jonge kinderen wordt vernietigd als ze worden tewerkgesteld.
Met dit alles in gedachten moeten we het onderscheid tussen de verschillende kanten van de medaille begrijpen: ten eerste of het kind in zijn of haar eigen huis werkt, of ook of het kind in het huis van anderen werkt om de kost te verdienen. Het heeft een enorm effect en wij, als burgers van India, moeten begrijpen dat er een enorm onderscheid is tussen deze verschillende kanten van de medaille. De eerste kant kan de dagelijkse routines van je kind maken en de tweede kant kan het leven van je kind verwoesten.
We moeten onszelf confronteren met de mogelijkheid dat deze saaie realiteiten de manier waarop het een onopvallend kind van amper vijf jaar oud is die in algemene zin onze gemakken en voordelen bekrachtigt. Wij moeten ons voor deze realiteit schamen en ons steentje bijdragen om de grondrechten, de trots en de bescherming die elk kind verdient, mogelijk te maken.
