Het aantal gevallen van kindermisbruik is tijdens de COVID-19 pandemie explosief gestegen, waarschijnlijk als gevolg van verschillende factoren, waaronder verhoogde stress, verlies van inkomen voor sommigen en sociaal isolement.
En wanneer mensen weer in groepen bijeenkomen, zal nog meer van dat misbruik, dat door de pandemie achter gesloten deuren werd gehouden, aan het licht komen, zegt een deskundige op het gebied van kindermishandeling aan het Medical College of Georgia van de Augusta University.
"De meeste mensen beseffen niet hoeveel kindermisbruik er eigenlijk gebeurt", zegt dr. Kevin Allen, een arts voor spoedeisende geneeskunde in het Children's Hospital of Georgia, die ook medisch directeur is van het kinderbeschermingsteam van het ziekenhuis.
"Sommige mensen beseffen niet eens wat misbruik is. Mensen realiseren zich bijvoorbeeld niet dat verwaarlozing een vorm van mishandeling is. Meer dan 70% van de gevallen die we zien zijn eigenlijk verwaarlozing."
Hoewel het moeilijk kan zijn om te beseffen dat een kind wordt mishandeld, zegt Allen dat er een aantal beproefde signalen zijn waarop je moet letten. Als het gaat om verwaarlozing, zijn de meeste gevallen te wijten aan een gebrek aan adequate middelen, dus mensen kunnen bijvoorbeeld merken dat een kind altijd vies is of geen schone kleren lijkt te hebben.
"Een kind dat altijd honger heeft, of ondergewicht heeft en er niet uitziet alsof het gevoed wordt, is een ander teken," zegt hij. "Of als je weet dat een kind een medisch probleem heeft en het lijkt er niet op dat het probleem wordt aangepakt."
Als het gaat om fysieke mishandeling, zegt Allen te bedenken dat de meeste jonge kinderen niet zomaar opduiken met ernstige verwondingen. Hun lichaam is in ontwikkeling en ze bewegen altijd - ze zijn ontworpen om te vallen en gewond te raken en te genezen, zegt hij. Hoewel blauwe plekken op de ledematen typisch zijn voor kinderen, "zouden mensen zich meer zorgen moeten maken over blauwe plekken op plaatsen als het hoofd, de nek, de borst, de rug of de buik".
Helaas zijn die gevallen van seksueel misbruik moeilijker op te sporen. Daar zijn redenen voor, zegt Allen. Het meeste seksueel misbruik wordt gepleegd door iemand die het kind kent - een verzorger of iemand die regelmatig toegang tot het kind heeft. En een deel van de manier waarop misbruikers hun slachtoffers manipuleren is door hen te laten denken dat wat ze doen oké is.
"Ze laten meestal ook geen sporen achter," zegt hij. "Bijna 90% van de slachtoffers heeft een normaal lichamelijk onderzoek."
De tekenen van seksueel misbruik zijn vaak subtieler - zoals een kind dat plotseling overmatig gereserveerd lijkt of een kind dat voorheen een sociale vlinder was, begint meer tijd alleen door te brengen, "vooral als je het hebt over vrouwen in de middelbare schoolleeftijd". Of wanneer kinderen die het goed doen op school, het plotseling slecht gaan doen op school. Dat wijst erop dat er thuis iets aan de hand is en dat kan misbruik zijn."
Spreken over vermoedelijk misbruik kan voor veel mensen een eng vooruitzicht zijn, een die Allen zegt te begrijpen. "Maar voor mij is het altijd beter om te kiezen voor de veiligheid van het kind. Zelfs als je het mis hebt, als er een reden is waarom het in je hoofd opkwam, is er iets waardoor het gebeurde. Het makkelijkste is om gewoon een melding te maken."
Iedereen kan vermoedelijk misbruik melden bij de Division of Family and Children Services en bellers blijven anoniem. Door die melding krijgt het kind een andere blik, zegt Allen.
"En DFACS zal er alles aan doen om de gezinseenheid bij elkaar te houden. Zelfs als er sprake is van misbruik, doen ze wat ze kunnen om een kind in het gezin te houden. Als het bijvoorbeeld de ouders zijn, sturen ze het kind naar een tante of zo. Je hoeft niet bang te zijn dat je een kind bij zijn of haar familie weghaalt."
Als het gaat om ouders die hun kinderen beschermen tegen misbruik, beveelt hij een eenvoudige strategie aan - ijverig zijn in het in de gaten houden van je kinderen en opmerken wanneer dingen veranderen, vooral als ze zich anders gedragen rond een bepaalde persoon.
Nog in 2016 werd er in de staat Georgia elke 33 seconden een kind seksueel, fysiek of emotioneel misbruikt.
In 2018 werd een op de zes meisjes en een op de acht jongens aangerand tegen de tijd dat ze 8 jaar werden. Allen vermoedt dat de cijfers nu erger worden, "dichter bij een op de vier voor meisjes en een op de zes voor jongens", zegt hij.
