North Carolina is een buitenbeentje onder de 50 staten in de manier waarop kinderbeschermingsdiensten zijn georganiseerd.
North Carolina vertrouwt, net als acht andere staten, op districtskantoren voor beslissingen ter plaatse, terwijl het ministerie van Volksgezondheid en Human Services een grotendeels ondersteunende rol speelt, door opleidingen aan te bieden en beleidsrichtlijnen uit te stippelen.
In de meeste delen van het land is de staat, en niet de provincie, verantwoordelijk voor het welzijn van kinderen. Georgia, een buurland in de regio met een vergelijkbare bevolking, is zo'n staat. Gezien de bezorgdheid over de kinderbescherming in North Carolina zou het een optie kunnen zijn om iets na te bootsen van wat in staten als Georgia goed lijkt te werken, maar daarvoor is wel wetgeving nodig.
De malafide
Wanneer county-afdelingen van sociale diensten, bestuurders of maatschappelijk werkers in Noord-Carolina schurkenstreken uithalen, of opzettelijk staats- of federale wetten en beleid overtreden, heeft de DHHS van de staat geen bevoegdheid om mensen aan te nemen of te ontslaan en kan weinig anders doen dan toekijken, zelfs wanneer er sprake is van vermeende criminaliteit.
In Cherokee County werd toenmalig DSS-directeur Cindy Palmer in 2018 met betaald verlof gestuurd door het lokale DSS-bestuur vanwege haar rol in een breed opgezet plan om kinderen van gezinnen te scheiden met behulp van een vorm die een rechter later onwettig noemde. DHHS stuurde een team om toezicht te houden op de kinderwelzijnsprogramma's van het district tijdens de crisis.
Palmer nam vervolgens ontslag om een andere baan te accepteren in hetzelfde kantoor, terwijl DHHS-medewerkers daar nog waren en tijdens een actief onderzoek van het State Bureau of Investigation naar haar criminele betrokkenheid. Een supervisor van de staat vertelde werknemers in Murphy dat het een "ongekende situatie" was en dat ze alleen met haar mochten praten als het direct verband hield met hun baan.
Ze is sindsdien aangeklaagd en wordt vervolgd, maar ambtenaren van de provincie hebben geweigerd haar van het bureau te verwijderen.
"Als elke county zijn eigen koninkrijk is, krijg je niet veel consistentie."
Tom Rawlings, directeur van Georgia's Division of Family and Children Services
Tom Rawlings, directeur van Georgia's Division of Family and Children Services, sprak deze week met Carolina Public Press over het welzijnswerk voor kinderen in zijn staat.
In door de staat beheerde systemen zoals dat van Georgia zou een ambtenaar die de wet negeert niet lang een probleem zijn, zei Rawlings, omdat de staat de bevoegdheid heeft om mensen aan te nemen en te ontslaan. Maar dit beleid in North Carolina leidt tot een lappendeken van bescherming voor kinderen en gezinnen.
"Ik zou het moeilijk vinden om te werken in een op county's gebaseerd systeem, vooral in Georgia - we hebben 159 county's," zei Rawlings.
"Als elke county zijn eigen koninkrijk is, krijg je niet veel consistentie."
Georgia Gov. Brian Kemp benoemde Rawlings meer dan twee jaar geleden in zijn functie. Voorafgaand aan de benoeming werkte Rawlings meer dan twee decennia in de kinderbescherming als advocaat en rechter.
Hij zei dat meerdere staatsagentschappen moeten samenwerken om systemische ongelijkheden als gevolg van armoede of geografie te overwinnen.
"De waarheid is dat we weten dat alle tekortkomingen van het kinderwelzijnssysteem systemisch zijn," zei Rawlings.
"Heel, heel zelden komt het neer op één instantie en zeker niet op één individu. De manier om deze problemen op te lossen is door een systematische aanpak en ervoor te zorgen dat alle partijen meedoen."
Tijdige gegevens maken het verschil
Eén voorgestelde systemische oplossing was NC Fast, de geautomatiseerde case management software van de staat die het traceren van kinderwelzijnszaken makkelijker moet maken. Net als vele andere in North Carolina, hebben Wake en Buncombe counties de afgelopen tien jaar veel geld en tijd besteed aan de voorbereiding van de implementatie van het systeem.
Maar NC Fast werkt nog steeds niet naar behoren, Wake County test de wateren voor zijn eigen software totdat de staat op snelheid komt, Paige Rosemond, Child Welfare Division Director in Wake County, zei in een recent interview.
Rosemond heeft een tijd in Colorado gewerkt, dat een door de staat gecontroleerd en door de county beheerd systeem voor kinderwelzijnszorg heeft dat vergelijkbaar is met dat van North Carolina. Ze zei dat het robuuste case management systeem van Colorado van essentieel belang was om kinderen veilig te houden in een staat met een grote geografische barrière: de Rocky Mountains.
"Ik denk dat kinderen veiliger zijn als er een is," zei Rosemond over software voor case management.
"Je hebt toegang tot de ervaringen van dat kind en die familie, en ook tot die van andere counties. Dat is essentieel. En ik denk dat het ook essentieel is in een door de staat beheerd systeem - vooral nu met COVID - voor onze staatspartners om de vinger aan de pols te houden van wat er in de praktijk in de county's gebeurt."
De county heeft onlangs een verzoek om informatie van bedrijven geplaatst om te zien hoeveel hun eigen systeem, zonder een staatsoplossing, zou kunnen kosten.
"We wachten nu al meer dan tien jaar op deze oplossing," zei Rosemond, "en we hebben nog steeds geen geautomatiseerd casemanagementsysteem voor de hele staat. En in de tussentijd, heeft mijn personeel een case management systeem nodig.
"Wij steunen de staat en hun inspanningen om dit voor elkaar te krijgen. Het kan niet snel genoeg gebeuren," zei Rosemond.
"We hebben een allesomvattend systeem nodig om ons werk te kunnen beheren, om ervoor te zorgen dat supervisors snel kunnen beoordelen of er al dan niet contacten zijn geweest, wat de kwaliteit van die contacten was, of we voldoen aan de verschillende ijkpunten die nodig zijn om een gezin effectief en holistisch te kunnen beoordelen."
Als de staat een goed werkend geautomatiseerd case management systeem zou hebben, aldus Rosemond, dan zouden lokale caseworkers en staatsambtenaren "uitgebreide gegevens binnen handbereik" hebben. Iedereen zou rapporten kunnen opstellen, grafieken kunnen maken en zich meer kunnen richten op het bepalen van strategieën om op de analyses te reageren."
Afgevaardigden op staatsniveau zouden de vinger aan de pols kunnen houden bij de kinderbescherming in elk district, tot op het niveau van de individuele medewerker, aldus Rosemond.
"Aangezien de staat blijft worstelen met personeelsbeperkingen, zou dit soort instrument de staat in staat stellen om de middelen beter te beheren en meer toezicht en ondersteuning te bieden aan de provincies op basis van hun individuele behoeften," zei ze.
Wake County maatschappelijk werkers leveren sommige van hun rapporten op papier in, en ze zijn niet de enigen, volgens een rapport van vorig jaar van de General Assembly's Program Evaluation Division.
"Op dit moment heb je sommige provincies die de formulieren gewoon letterlijk op papier invullen, en dan zijn er andere provincies die hun eigen computersysteem hebben," zei Sarah Nienow, die op dat moment de hoofdbeoordelaar was van de afdeling programma-evaluatie.
De systemen "praten" niet met elkaar, zei ze. Een van de verkoopargumenten van NC Fast was de mogelijkheid om kinderen over de provinciegrenzen heen te volgen met unieke identificatiecodes.
Minnesota heeft zo'n systeem, en kinderwelzijnsfunctionarissen op het niveau van de staat kunnen gescreende rapporten van de vorige dag controleren - bijna in real time.
In Georgia wisselt het rechtssysteem elke nacht gegevens uit met het kinderwelzijnssysteem, zodat rechters en advocaten informatie kunnen opzoeken over elk kind en zijn familie. Advocaten en rechters kunnen gerechtelijke bevelen uploaden. Caseworkers kunnen die gegevens zien in de gezinsdossiers. Het is een systeem dat helpt iedereen op de hoogte te houden, zei Rawlings.
"Ik kan mijn zaken opzoeken en heb de basisgegevens van de zaak voor me liggen," zei Rawlings.
"Ook al zitten er wat onvolkomenheden in die gegevens, als je het in de hele staat bekijkt en de gegevens van de staat vergelijkt met die van één district, dan kunnen we de uitkomsten van dat district vergelijken," zei hij. "We kunnen die gegevens gebruiken om te onderzoeken wat er in elk gebied gebeurt."
Rawlings zei dat goede gegevens van essentieel belang zijn voor de manier waarop zijn kantoor de bezorgdheid over problemen in verschillende gemeenschappen in Georgia beantwoordt.
Anecdotes kunnen veranderen in een verkenning van de gegevens, en hij zei dat het vergelijken van lokale informatie met maatregelen van de staat een dialoog op gang kan brengen met meerdere instanties die het probleem kunnen helpen oplossen.
"Misschien heeft de gemeenschap het gevoel dat de county niet adequaat reageert op zaken," zei hij. "Het kan zijn dat de rechtbank dingen niet snel genoeg doet."
Hotline potentieel
Bij het ontvangen van een melding van kindermishandeling of verwaarlozing moeten maatschappelijk werkers in alle staten een intakeproces doorlopen voordat ze beslissen of en hoe ze op de claims zullen reageren. Afhankelijk van het gevaar voor het kind, categoriseren maatschappelijk werkers deze zaken vervolgens en reageren ze op verschillende urgentieniveaus: onmiddellijk of binnen 24-72 uur.
Wetgevende evaluaties van het kinderwelzijnssysteem van North Carolina hebben gezegd dat de staat sneller moet reageren op oproepen om advies van kinderwelzijnswerkers en hebben een staatsbrede technische bijstandslijn aanbevolen die wordt bemand door ervaren maatschappelijk werkers.
Vier jaar geleden hebben de wetgevers de wet van Rylan aangenomen, die een bepaling bevat om de steun voor kinderwelzijnskantoren in de hele staat te vergroten. De wetgevers moeten nog steeds fondsen goedkeuren om de mandaten te betalen, waaronder het openen van regionale staatskantoren en een technische ondersteuningshotline voor maatschappelijk werkers.
De staat hoopt 15 mensen aan te nemen om in deze kantoren in verschillende regio's in de staat te werken, vertelde DHHS CPP in een e-mail deze week.
Stoney Blevins, directeur van Buncombe County Health and Human Services, zei dat DHHS-functionarissen hem vertelden dat ze dachten dat de doorlooptijd voor advies van de hotline ergens rond de 24-36 uur zou liggen, wat niet snel genoeg is als er sprake is van een crisis.
"Denk aan het 911 systeem," zei Blevins vorige week. "911 is een door de provincie beheerd systeem, en 911-operators zijn precies hetzelfde opgeleid. Ze doen hetzelfde werk in het kleine Graham County als in het grote oude Mecklenburg County."
Andere staten die al meldpunten hebben, gebruiken ze op aanvullende manieren die ook in North Carolina zouden kunnen worden nagevolgd.
Minnesota heeft een hotline voor kinderwelzijn aangenomen nadat een taskforce had gerapporteerd dat county- en tribale bureaus hulp nodig hadden bij het beslissen of kinderen moesten worden verwijderd. Consultaties moeten "zo snel mogelijk" worden gepland, en niet later dan 24 uur na het verzoek.
Onder de huidige plannen zou het meldpunt in North Carolina alleen worden gebruikt door medewerkers van kinderbeschermingsdiensten. Leden van het publiek die kindermishandeling of verwaarlozing willen melden, zouden nog steeds individuele counties moeten bellen om die vermoedens te melden. De aanpak is vergelijkbaar met het systeem in Georgia van voor 2014, toen er veranderingen werden doorgevoerd.
Toen Georgia counties verantwoordelijk waren voor het aannemen van kinderwelzijnsoproepen, gingen veel meldingen van misbruik of verwaarlozing naar de voicemail, met county-medewerkers die later moesten opvolgen, zei Jessica Loeding, directeur communicatie voor Georgia DFCS.
Na een aantal prominente kindersterfgevallen in het begin van de jaren 2000, creëerde Georgia in 2014 een staatsbrede hotline om misbruik te melden, die 24 uur per dag wordt beantwoord.
In tegenstelling tot de geplande in North Carolina, stelt de Georgia-hotline het publiek in staat om contact op te nemen met de staat. Kinderwelzijnswerkers in Atlanta nemen meldingen aan en sturen vervolgens aanbevelingen naar lokale kinderwelzijnskantoren voor verder onderzoek. De hotline beantwoordt oproepen nu gemiddeld binnen 44 seconden, aldus Loeding.
Rawlings merkte op dat het systeem in Georgia flexibel moet zijn en goed moet communiceren met maatschappelijk werkers in de districten om dit goed te laten werken.
Na de invoering van Georgia's statewide hotline, pleegzorgplaatsingen bijna verdubbeld, van ongeveer 8.000 in 2014 tot meer dan 15.100 kinderen drie jaar later, blijkt uit gegevens van DFCS.
"Onze gecentraliseerde intake deed veel onmiddellijke verwijzingen," zei Rawlings. Pleegzorgaantallen daalden nadat "we ons echt begonnen te richten op veiligheid en kinderen alleen verwijderden als er een significante bedreiging voor de veiligheid was."
Omdat de intake in Georgia op landelijk niveau wordt gedaan in plaats van in elke county, was de staat volgens Rawlings in staat om het probleem te lokaliseren en snel te verhelpen.
"Een door de staat gecontroleerd systeem is heel goed, maar alleen als je luistert naar de mensen in de lokale gemeenschap," zei hij.
"Wij hebben de mogelijkheid om naar de frontlinie in de hele staat te luisteren en het beleid aan te passen op basis van de feedback van de mensen die dichter bij het werk staan."
Georgia's systeem is ook afhankelijk van een tijdig onderzoek van gegevens over verwijderingen, oproepen en andere indicatoren. Ambtenaren van DFCS reizen de staat rond om met lokale kinderwelzijns- en justitiële medewerkers te praten over hun gegevens. Ze onderzoeken het aantal verwijderingen van kinderen en de factoren die bijdragen aan deze verwijderingen, waarvan de meeste voor verwaarlozing zijn, zei hij.
Aanpakken van regionale verschillen
Van Murphy tot Manteo en van West Jefferson tot Wilmington worden maatschappelijk werkers in Noord-Carolina en hun bazen geacht zich aan de staats- en federale regels te houden om kinderen te beschermen en de rechten van gezinnen te beschermen.
Maar er spelen systemische problemen, waarbij de middelen die in veel stedelijke gebieden beschikbaar zijn, niet overvloedig of niet aanwezig zijn in sommige plattelandsgebieden. Maatschappelijk werkers verlaten lager betaalde provincies voor die welke meer betalen.
Juristen op het gebied van kinderwelzijnszorg hebben gezegd dat er in plattelandsgebieden geen middelen zijn voor geestelijke gezondheidszorg, en ouders die toch al worstelen met hun financiën, moeten in sommige gebieden in het bergwesten betalen voor opvoedcursussen.
Het door provincies beheerde systeem leidt tot aparte en ongelijke middelen voor kinderen in de hele staat.
Maar andere staten hebben dat probleem ook aangepakt door meer personeel of andere hulp te bieden in arme gemeenschappen.
Rosemond zei dat toen ze in Colorado werkte, een ander kinderwelzijnssysteem onder staatstoezicht, de staat ook te maken had met een personeelstekort in sommige gebieden.
"De staat zorgde voor de financiering van (voltijdse werknemers) in onze provincies met de grootste behoefte," zei Rosemond. "Dit is nog een voorbeeld van hoe de staat ervoor moet zorgen dat onze gezinnen en kinderen billijke diensten ontvangen, ongeacht hun geografische locatie in North Carolina."
Dergelijke plannen vereisen echter een robuuste financiering van de staat, en wetgevers zijn het misschien niet allemaal eens over een oplossing.
"De staat kan niet alles voor iedereen doen," zei N.C. Sen. Joyce Kraweic, R-Forsyth, deze week.
"Ik weet dat het heel moeilijk is om maatschappelijk werkers te behouden, ongeacht het salaris. Ik bedoel, zelfs in de provincies die veel meer betalen, hebben ze ook een groot verloop. Dus ik denk dat het net zo goed de stress van het werk is als het salaris - en het is een zeer stressvolle baan."
De door de staat beheerde structuur van diensten in Georgia geeft hem volgens Rawlings echter de vrijheid om meer hulp te bieden aan gebieden in de staat die dat nodig hebben.
"Als we een county tegenkomen waar een aanzienlijk aantal uitzettingen wegens geestelijke gezondheidskwesties plaatsvindt, kunnen we met die county samenwerken om de middelen op te bouwen die ze nodig hebben," zei Rawlings. "We zijn in staat om wat fondsen te verschuiven.
"Als we elk graafschap deze diensten zouden laten leveren, zou je een veel grotere discrepantie hebben dan we nu al hebben. Die discrepantie is tot op zekere hoogte verkleind door het feit dat we een landelijk systeem hebben."
