Een voormalige patiënte heeft een civiele rechtszaak aangespannen tegen het NewYork-Presbyterian Hospital, waarin zij beweert dat het ziekenhuispersoneel ernstig nalatig is geweest toen het herhaaldelijk seksueel geweld en misbruik door de vingers zag, terwijl zij in de jaren negentig werd opgenomen voor anorexia.
Susan Kryhoski, nu 40, was 11 jaar oud in 1992 toen ze werd opgenomen voor een verblijf van 2 maanden in het Babies Hospital (nu Morgan Stanley Children's Hospital). Daar werd ze regelmatig mishandeld door de vooraanstaande anorexia-expert Joseph Silverman, MD, aldus Kryhoski.
Kryhoski's kinderarts verwees haar naar Silverman's zorg op basis van zijn reputatie op het gebied van pediatrische anorexia. Silverman - die in 2012 overleed - begon Kryhoski naar verluidt vanaf haar eerste onderzoek te onderwerpen aan "roofzuchtige betasting, grensschendingen en fysiek seksueel misbruik", aldus de aanklacht. Kryhoski beweert dat Silverman haar ouders tijdens het eerste onderzoek vertelde de kamer te verlaten en dat hij haar vervolgens vertelde dat hij "haar baarmoeder moest inspecteren om er zeker van te zijn dat ze in staat zou zijn kinderen te baren", aldus de aanklacht.
Na dit eerste incident vertelde Silverman Kryhoski's ouders dat zij onmiddellijk moest worden opgenomen in zijn intramurale behandelingsprogramma in het Babies Hospital, waarbij Kryhoski naar verluidt werd toegewezen aan een geïsoleerde kamer aan het einde van een van de ziekenhuiszalen, waar zich geen andere anorexiapatiënten bevonden. Silverman vertelde Kryhoski dat hij bepaalde wanneer zij het ziekenhuis mocht verlaten en dat hij haar voor onbepaalde tijd in het ziekenhuis zou houden als zij iemand zou vertellen over het misbruik dat zij had ondergaan.
Tijdens Kryhoski's verblijf heeft Silverman elk contact met haar vrienden en familie ernstig beperkt en gecontroleerd. Hij stond haar alleen toe om 5 minuten per dag met haar ouders te bellen, zei ze. In de klacht staat onomwonden dat de verpleegsters, artsen en ander personeel van het NewYork-Presbyterian Hospital op de hoogte waren - of hadden moeten zijn - van Silverman's seriemishandeling. Volgens het document controleerden ziekenhuisverpleegkundigen alle telefoongesprekken van Kryhoski en beëindigden ze voortijdig als ze "huilde of zich ongepast gedroeg". Bovendien mocht Kryhoski haar ouders nooit zonder toezicht ontmoeten.
"Silverman liet de verpleegsters gewoonlijk de kamer verlaten en sloot de deur achter zich," schreef Kryhoski's advocaat, Karen Menzies, in de rechtszaak. "Silverman vertelde zijn personeel hem niet te storen tijdens zijn onderzoeken." In een poging haar misbruik aan de verpleegkundigen bekend te maken, vertelde Kryhoski aan MedPage Today dat ze de beperkte middelen die ze had gebruikte om tekeningen van Silverman te maken. "Ik schreef woorden als 'slecht', 'monster', 'walgelijk'," zei ze. "Ik tekende hem met duivelshoorns en dingen die uit zijn mond kwamen en boze ogen -- alles wat een kind zou doen om zijn ergste nachtmerrie uit te beelden."
De verpleegsters haalden de tekeningen weg en berispten haar, zonder de aard van de tekeningen in twijfel te trekken. Uiteindelijk haalden Kryhoski's ouders haar eerder van de klinische behandeling af dan gepland, tegen medisch advies in. In de jaren daarna zei Kryhoski dat ze suïcidaal werd en dat haar eetstoornis werd verergerd door het misbruik. Ze vertelde MedPage Today dat ze op latere leeftijd een behandeling kreeg die bijdroeg aan haar herstel.
Kryhoski besloot een jaar geleden actie te ondernemen tegen het NewYork-Presbyterian Hospital, zei ze, omdat haar tweeling - een jongen en een meisje - hun 11e verjaardag naderden, dezelfde leeftijd waarop ze werd misbruikt. "Als moeder wilde ik alles doen wat ik kon om de wereld beter te maken voor mijn dochter, mijn kinderen, en om mijn 11-jarige zelf eindelijk een stem te geven," zei ze.
Een eerdere klacht werd in juni 2020 tegen het ziekenhuis ingediend door een andere voormalige patiënt die in de jaren zeventig door Silverman werd behandeld voor anorexia. Volgens de documenten viel Silverman de klaagster - die toen ongeveer 14 jaar oud was - herhaaldelijk aan tijdens "medische onderzoeken", waarbij de moeder van de patiënt "achter een gordijn zat in een kamer die werd bezet door een andere patiënt en af en toe door andere artsen en verpleegkundigen."
Ongeveer 2 of 3 jaar na deze opname werd bij haar buikvliesontsteking vastgesteld. Haar werd verteld dat dit werd veroorzaakt door onbehandelde gonorroe, die zij vermoedelijk had opgelopen als gevolg van Silvermans seksueel misbruik. Hoewel ze uiteindelijk genas, moest een van haar eierstokken worden verwijderd als gevolg van de infectie, aldus het document.
Deze voormalige patiënt ontwikkelde naar verluidt een reeks psychische problemen in de nasleep van Silverman's aanvallen, waaronder posttraumatische stressstoornis, angst en depressie; het misbruik dat ze onderging versterkte haar eetstoornis en "verankerde dit probleem als een probleem waar ze de rest van haar leven last van zou hebben", aldus het document.
De aanklacht van Kryhoski tegen het ziekenhuis werd ingediend op grond van de New Yorkse Child Victims Act met een terugkijktermijn van twee jaar, waardoor overlevenden van kindermisbruik rechtsvorderingen kunnen instellen voor vorderingen die buiten de verjaringstermijn vallen. Door COVID-19 werd de sluiting van deze terugblikperiode verlengd tot 14 augustus. Kryhoski en haar advocaten geloven dat er waarschijnlijk nog andere voormalige patiënten zijn die Silverman's seksueel misbruik onder toezicht van het NewYork-Presbyterian Ziekenhuis hebben meegemaakt en hopen dat eventuele andere overlevenden zich vóór de deadline zullen melden met hun eigen verhaal.
NewYork-Presbyterian Hospital weigerde commentaar te geven op dit verhaal over kindermisbruik.
