Kinderen met een handicap lopen ten minste drie keer meer kans Een nieuw rapport van de American Academy of Pediatrics onderstreept de rol van kinderartsen bij het voorkomen van mishandeling en geeft aan hoe zij gezinnen kunnen ondersteunen.
"Ik ben altijd getroffen door het aantal kinderen dat wordt mishandeld, en hoe vaak mishandeling voorkomt bij kinderen met een handicap", zegt Lori Legano, directeur van Child Protection Services van de afdeling kindergeneeskunde van NYU Langone Health en hoofdauteur van het rapport, dat maandag is gepubliceerd in Pediatrics.
Legano zei dat het rapport, dat een update is van een AAP-paper uit 2007, drukke kinderartsen, vooral degenen zonder specifieke expertise over kindermishandeling of handicaps, in staat stelt zich meer bewust te zijn van de steeds beter gedocumenteerde kwestie en deze op een geïnformeerde en gevoelige manier te benaderen. In het rapport wordt handicap bij kinderen en adolescenten ruim opgevat als "elke significante beperking op elk gebied van motorisch, zintuiglijk, sociaal, communicatief, cognitief of emotioneel functioneren".
De meeste gevallen van kindermishandeling zijn verwaarlozing, en deze komt nog vaker voor bij kinderen met een handicap, aldus het rapport. Kinderen met minder ernstige aandoeningen, zoals sommige intellectuele en leerstoornissen, lopen een nog groter risico op mishandeling.
"Het kan zijn dat als ze een minder ernstige handicap hebben, de ouder geen accurate verwachtingen heeft van wat ze kunnen doen," zei Legano. Een kind kan bijvoorbeeld aanwijzingen niet opvolgen of niet reageren op discipline zoals een ouder verwacht, wat leidt tot frustratie.
Het rapport gaat ook in op de verbanden die studies hebben gevonden tussen bepaalde handicaps en misbruik: Kinderen met lichte cognitieve stoornissen lopen een verhoogd risico op fysiek misbruik, terwijl kinderen met psychologische of spraakstoornissen een groter risico lopen op emotioneel misbruik. Non-verbale kinderen en kinderen met gehoorverlies lopen een groter risico op seksueel misbruik.
Eileen Costello, hoofd ambulante kindergeneeskunde van het Boston Medical Center, zei dat het rapport een nuttige context biedt voor haar praktijk, vooral omdat ze een aantal patiënten met gehoorverlies ziet.
"Ik ben erg blij te weten dat ik mijn radar nog meer moet laten werken om er zeker van te zijn dat ze voldoende zorg krijgen en dat er aan hun behoeften wordt voldaan," zei Costello, die niet betrokken was bij het rapport.
Het rapport bevat zeven richtlijnen voor kinderartsen zoals Costello die voor kinderen met een handicap zorgen om misbruik te helpen voorkomen en herkennen. De aanbevelingen benadrukken alert te zijn op tekenen van mishandeling, stress in het gezin aan te pakken, redelijke verwachtingen te scheppen die een ouder of verzorger zou moeten hebben van de capaciteiten van een kind, en toegang te bieden tot hulpbronnen in de gemeenschap. Ze benadrukken ook dat kinderartsen de procedure voor het melden van kindermishandeling kennen, die verschilt per staat.
"Het is schokkend hoe verschillend staten zijn," zei Shelly Flais, een eerstelijns kinderarts in Naperville, Ill., en een woordvoerder van de AAP.
Een inherent probleem bij het vaststellen van misbruik is dat door communicatieproblemen sommige kinderen met een handicap die misbruik ervaren dit niet kunnen melden, zei Heather Forkey, de directeur van het kinderbeschermingsprogramma van het UMass Memorial Medical Center die het AAP-document hielp beoordelen als liaison van de raad voor pleeg- en adoptiezorg.
"Er kan een enorme hoeveelheid verwaarlozing plaatsvinden bij een kind dat non-verbaal is, waar we nooit achter zouden komen," zei ze.
Pam Nourse, de uitvoerend directeur van de Federation for Children with Special Needs, een organisatie die informatie en ondersteuning biedt aan degenen die zorgen voor kinderen met een handicap, zei dat zij het vooral belangrijk vindt dat kinderartsen "het gezinssysteem als geheel beschouwen". Ze zei dat gezinnen van gehandicapte kinderen onder veel stress kunnen staan, waaronder het navigeren door de complexe systemen die nodig zijn voor de zorg van hun kind. Die stress in combinatie met een gebrek aan middelen kan het risico op misbruik vergroten.
Flais zei dat ze vreest dat de Covid-19 pandemie veel van deze spanningen heeft verergerd.
"Dan zit je allemaal samen in een huis," zei ze. "Dus er zijn helaas veel situaties die kunnen leiden tot mishandeling van kinderen."
Als kinderartsen enig bewijs vinden dat er misbruik heeft plaatsgevonden, zijn ze verplicht dit onmiddellijk te melden aan de kinderbescherming. Maar Costello zegt dat ze gezinnen met gehandicapte kinderen probeert te steunen door gesprekken te voeren over passende verwachtingen, opvoeding en discipline, zodat het nooit zover komt.
"Niemand begint te denken dat ze hun kinderen gaan misbruiken," zei ze. "We hebben veel mogelijkheden om hierover te praten voordat het een probleem wordt."
