Volgens het Hooggerechtshof van Ohio hebben minderjarige slachtoffers al genoeg pijn en lijden zonder dat hun geldelijke schadevergoeding in rechtszaken wordt beperkt.
Een 4-3 beslissing van het hof oordeelde dat beperkingen op "niet-economische schade" niet mogen worden toegepast op jeugdige slachtoffers die "traumatische, uitgebreide en chronische psychologische schade lijden als gevolg van opzettelijke criminele handelingen en die hun misbruikers aanklagen voor civiele schadevergoeding".
Bij de beslissing over de zaak stond de rechtbank een prijs van 134 miljoen dollar toe op basis van een zaak over seksueel misbruik uit 2007, waaronder 20 miljoen dollar voor "geestelijk letsel" veroorzaakt door de misbruiker in de zaak.
Roy Pompa werd in mei 2007 veroordeeld voor meer dan 90 aanklachten in verband met seksueel misbruik van een vriendin van zijn dochter. Pompa werd veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf zonder voorwaardelijke vrijlating, maar een beloning van 20 miljoen dollar voor de overlevende van het seksueel misbruik zou zijn beperkt tot 250.000 dollar onder de staatswet die in 2005 werd aangenomen.
Die wet beperkt "niet-economische" schade, en in dit geval zou de schadevergoeding beperkt zijn omdat de overlevende "ernstig psychisch letsel" had, en geen "blijvend lichamelijk letsel".
De overlevende getuigde in de rechtbank dat ze na het misbruik verslaafd raakte aan drugs en een zelfmoordpoging deed omdat ze paniekaanvallen bleef houden als gevolg van het trauma van het misbruik. Ze is al 14 jaar in therapie en "ze getuigde dat ze geen tijd kon voorzien waarin ze geen therapie nodig zou hebben", aldus de beslissing van het Hooggerechtshof.
De meerderheid van het hof zei dat het plafond ongrondwettelijk was wanneer het werd toegepast op seksueel misbruikte kinderen, omdat het "een kleine groep eisers over het hoofd ziet die willekeurig worden uitgesloten van het verhalen van het volledige bedrag" van de schadevergoeding op een jury.
"Voor deze beperkte groep rechtzoekenden - mensen zoals (de overlevende in de zaak Pompa) die op zeer jonge leeftijd slachtoffer zijn geworden en die een civiele vordering instellen om schadevergoeding te krijgen van de personen die schuldig zijn bevonden aan deze opzettelijke criminele handelingen - wordt de grondwettelijke garantie van een behoorlijke rechtsgang ten onrechte onthouden," schreef opperrechter Maureen O'Connor voor de meerderheid.
De rechters Sharon Kennedy, Patrick Fischer en Patrick DeWine waren het niet eens met de uitspraak van de meerderheid dat de wet van Ohio in strijd was met de bescherming van het recht op een eerlijk proces, en zeiden dat het misbruik waarvan de overlevende het slachtoffer was weliswaar "verschrikkelijk" was, maar dat wij "als leden van de derde tak van de regering onze empathie moeten temperen" en juridische zaken moeten oplossen binnen de grenzen van de wet.
De andersdenkenden zeiden dat de Algemene Vergadering van Ohio de "hervorming van de onrechtmatige daad" heeft ingevoerd, wetten die geldelijke vorderingen in civiele rechtszaken regelen, "om de economie van Ohio te beschermen tegen het toenemende aantal schadeclaims dat wordt ingediend en de toenemende bedragen van de schadevergoedingen die in die claims worden toegekend.
"Dit is een redelijk en legitiem overheidsbelang, en de Algemene Vergadering heeft niet willekeurig winnaars en verliezers onder het statuut geselecteerd," schreven de rechters in een dissent.
De wetgever van Ohio was bezorgd over "opgeblazen schadevergoedingen" toen hij de wetgeving aannam, en noemde de niet-economische schadevergoedingen "inherent subjectief" en mogelijk beïnvloed door "ongepaste overweging van bewijs van wangedrag", volgens de rechtbankverslagen.
Het Hooggerechtshof van de staat is niet de plaats om te beslissen over het al dan niet beperken van schade in civiele zaken, aldus de tegenstanders. Hoewel slachtoffers van seksueel misbruik "bescherming en compensatie verdienen", zeiden de rechters in de minderheid, is de Algemene Vergadering "de ultieme arbiter van het overheidsbeleid".
"Door deze zaak ten gronde op te lossen, betrekt de meerderheidsopinie de rechterlijke macht op ongepaste wijze bij zaken die uitsluitend en fundamenteel tot de Algemene Vergadering behoren," schreven ze. "Het is dit soort resultaatgericht rechterlijk activisme dat bij het publiek de lijn doet vervagen over welke tak van de overheid werkelijk verantwoordelijk is voor het beleid van deze staat."
