Te midden van een piekcrisis van stijgende online seksuele uitbuiting van kinderen heeft de Europese Unie simpelweg de ogen gesloten.
In december 2020 werd in de Europese Unie de e-privacyrichtlijn aangenomen.
Dit moment was bedoeld als een glorieuze overwinning voor privacyrechten - de regel belemmerde technologiebedrijven om e-mail, messaging apps en andere online platforms in de EU te controleren.
Maar het probleem is dat deze regel te breed was omdat hij technologiebedrijven ook belemmerde bij het proactief identificeren, rapporteren en verwijderen van online seksuele uitbuiting van kinderen - met inbegrip van materiaal voor seksueel misbruik van kinderen (CSAM, of kinderporno) en kinderlokkerij.
Het effect van deze richtlijn was niet theoretisch.
Sinds de invoering van de regel is het aantal EU-gerelateerde meldingen van online seksuele uitbuiting van kinderen met 58 procent gedaald.
Laten we even stilstaan bij dit cijfer, want het gaat om echte kinderen wier kans om te worden geïdentificeerd of verwijderd uit een situatie van misbruik drastisch is verminderd.
En de EU was zich niet onbewust van de risico's die zij nam met het leven van kinderen.
Advocaten en deskundigen uit de hele wereld, waaronder organisaties die misbruikte kinderen online opsporen, zoals het National Center on Missing and Exploited Children en Thorn, riepen de EU op een uitzondering te maken.
Een eenvoudige uitzonderingsbepaling had de bestaande praktijken en de ontwikkeling van nog betere instrumenten kunnen beschermen om zowel bekende als nieuwe kinderlokkerij en patronen van onlinekinderlokkerij op te sporen.
Zoals de New York Times meldde, heeft zelfs het hoofd veiligheid van Facebook onomwonden gezegd dat het bedrijf "bezorgd was dat de nieuwe [ePrivacy]-regels in hun huidige vorm ons vermogen om schade te voorkomen, op te sporen en erop te reageren zouden beperken".
Privacy absolutisme
Maar de mars naar privacy-absolutisme was te sterk.
En hoewel op het laatste moment enkele kleine concessies werden gedaan in de ePrivacy-taal, resulteerde dit nog steeds in een daling van 58 procent van het aantal meldingen van seksueel kindermisbruik online.
Dit alles gebeurde op een moment dat het aantal meldingen van seksueel misbruik met 106 procent is gestegen tijdens de Covid-19-periode.
We weten dat het online lokken van kinderen voor seksueel misbruik volgens onderzoekers minder dan 20 minuten kan duren.
Uit kleine focusgroepen die door contactpersonen van het National Center on Sexual Exploitation werden gehouden met jongeren tussen 16 en 18 jaar, bleek dat allen melden dat zij door vreemden om seks zijn gevraagd en online naaktfoto's hebben ontvangen.
Vorige maand, vier maanden nadat de ePrivacy-richtlijn was aangenomen, hebben de EU-wetgevers eindelijk een tijdelijke overeenkomst bereikt waardoor techbedrijven kunnen blijven scannen op seksueel misbruik van kinderen online en dit kunnen blijven melden en verwijderen.
Dit is slechts een tijdelijke oplossing, en het vereist nog steeds toezichtsmaatregelen die de bescherming van kinderen online al dan niet belemmeren - dat moet nog blijken.
Deze zaak is een duidelijk voorbeeld van hoe in het debat over online privacy de bescherming van kinderen te vaak als bijzaak wordt gezien.
Natuurlijk is online privacy een ongelooflijk belangrijke kwestie die steun verdient.
Maar slachtoffers van seksueel misbruik van kinderen mogen niet worden geofferd op het altaar van absolute privacy voor volwassenen. Ja, er zijn belangrijke en stevige debatten te voeren over waar de grens moet worden getrokken tussen privacyrechten en de handhaving van de wetten van de offline wereld in het online ecosysteem. Deze debatten zijn voortdurend in ontwikkeling en ongelooflijk complex.
Maar laat ik het volgende voorstellen: de lijn die we trekken moet - op zijn minst - de verwijdering van materiaal over seksueel misbruik van kinderen en de identificatie van degenen die kinderen benaderen of seksueel uitbuiten mogelijk maken.
Dat is niet teveel gevraagd. Dit basisidee moet worden aangenomen en aanvaard voordat we het debat over online privacy beginnen - het mag geen bijkomstigheid zijn die slechts een tijdelijke oplossing krijgt slechts vier maanden na een ongekende daling van het aantal meldingen die kinderlevens hadden kunnen redden.
We kunnen onze ogen niet meer sluiten voor online seksuele uitbuiting van kinderen.
