Dalhee Yoon, assistent-professor maatschappelijk werk aan het College of Community and Public Affairs (CCPA), heeft haar carrière gewijd aan onderzoek naar kindermishandeling (misbruik en verwaarlozing, zoals het in de volksmond wordt genoemd) en de effecten daarvan op gedragsproblemen van adolescenten, samen met de relaties die kinderen hebben met hun leeftijdsgenoten.
Haar onderzoek evalueert verschillende vormen van mishandeling (fysiek, seksueel en emotioneel misbruik, en verwaarlozing) en verbindt die met de keuzes die een mishandeld kind maakt als tiener.
"Ik heb gemerkt dat er weinig onderzoek wordt gedaan naar de soorten kindermishandeling en de effecten van verwaarlozing," zei Yoon.
Hij zit ook in het CCPA Research Committee. Uit het onderzoek van Yoon blijkt dat mishandelde kinderen meer kans hebben dan niet-mishandelde kinderen om ongezonde relaties aan te gaan als ze ouder zijn.
"Mishandelde jongeren hebben meer kans om zich aan te sluiten bij afwijkende leeftijdsgenoten. Hoewel deze associatie verschillende praktische en onderzoeksimplicaties heeft, ben ik nu meer gepassioneerd over de veerkrachtige delen," zei Yoon, wiens huidige onderzoek is gericht op het "wisselen van de lens" - kijken naar gegevens in positieve peer relaties.
Ze zal positieve peer relaties analyseren onder mishandelde jongeren en hoe positieve peer relaties (bijv. deelname aan schoolclubs en sport) de associatie tussen traumatische ervaringen en gedragsproblemen bij adolescenten bufferen.
Uit haar onderzoek bleek ook dat mishandelde kinderen als tieners vaker risicogedrag vertonen, zoals middelenmisbruik of onveilig seksueel gedrag, en dat ze vaker last hebben van psychische problemen.
Yoon's interesse in haar onderzoek werd aangewakkerd door vrijwilligerservaringen in Zuid-Korea, waar ze werkte met kwetsbare kinderen in een opvangcentrum voor weggelopen jongeren. Sommige van de kinderen waren van huis weggelopen vanwege familieproblemen, terwijl anderen gewoon voor hun plezier en avontuur waren weggelopen.
Yoon ontdekte dat kinderen die van huis wegliepen zonder aanwijzingen van mishandeling door hun voogden, minder kans hadden op risicogedrag dan hun tegenhangers die waren weggelopen om te ontsnappen aan mishandeling door hun familie. Bovendien legde Yoon uit dat de weggelopen jongeren die zich aansloten bij afwijkende leeftijdsgenoten (mensen die probleemgedrag vertonen zoals drugsmisbruik, agressief gedrag, enz.) meer kans hadden op hogere niveaus van gedragsproblemen in vergelijking met degenen die zich aansloten bij prosociale leeftijdsgenoten.
"Toen begon ik na te denken over het effect van kindermishandeling op gedragsproblemen bij adolescenten en hun relaties met leeftijdsgenoten," zei Yoon.
Ze legde uit dat de volgende stap is om de kloof tussen onderzoek en praktijk te overbruggen door brede richtlijnen op te stellen voor maatschappelijk werkers. "Ik zal wetenschappelijk onderbouwde richtlijnen voor interventies ontwikkelen. Ik hoop mijn onderzoek te kunnen toepassen op mogelijke peer- of familiegebaseerde interventies voor mishandelde kinderen," zei ze.
