(RNS) - Katholieke leiders verzetten zich tegen pogingen om wetten te wijzigen die geestelijken vrijstellen van het melden van kindermisbruik waarvan zij tijdens het biechtsacrament kennis hebben genomen.
Voorstanders van misbruik houden vol dat de veranderingen noodzakelijk zijn, wijzend op gevallen van misbruik door een parochiaan of zelfs een geestelijke, ondanks dat de priester er tijdens de biecht van hoorde.
"Het is bijna alsof het een waarborg is voor priesters," zei Michael McDonnell, woordvoerder van het Survivors Network of those Abused by Priests. "We hopen dat politici in elke staat zullen worden aangemoedigd om wetgeving op te stellen die kinderen verder zal beschermen tegen onnodige schade."
Het debat komt op een moment dat wetgevers in tenminste drie staten - Vermont, Delaware en Washington - overwegen een uitzondering te schrappen in de verplichte meldingswetten voor wat vaak wordt omschreven als "clergy-penitent privilege".
Dit is vergelijkbaar met het privilege van een advocaat en beschermt informatie die in een vertrouwelijk pastoraal gesprek wordt besproken tegen gebruik in de rechtbank, zelfs als de informatie betrekking heeft op seksueel misbruik van minderjarigen.
Katholieke autoriteiten in alle plaatsen dringen aan op handhaving van deze uitzonderingen.
"Van geestelijken eisen dat zij kindermisbruik melden waarvan zij tijdens een boetegesprek op de hoogte zijn, zou een inbreuk zijn op de rechten van het Eerste Amendement van alle katholieken in de staat Vermont, niet alleen van de geestelijken," zei bisschop Christopher Coyne van het bisdom Burlington in een recente getuigenis voor leden van de Senaat van Vermont.
Het bisdom Wilmington, Delaware, beschreef eerder deze maand in een verklaring het biechtzegel als "niet-onderhandelbaar". Volgens de verklaring zou het verbreken van het biechtzegel "automatisch leiden tot excommunicatie, waarvoor alleen de paus zelf gratie kan verlenen".
De onschendbaarheid van het geestelijk privilege in de Verenigde Staten, dat zowel voor katholieken als voor andere religieuze groepen geldt, gaat ten minste terug tot 1813, toen de New York City Court of General Sessions weigerde een priester tot een getuigenis te dwingen. Het werd vervolgens bekrachtigd door de toenmalige Amerikaanse opperrechter Warren E. Burger, die in een uitspraak uit 1980 benadrukte dat het privilege van de clerus-penitentiair een "menselijke behoefte" erkent aan vertrouwelijke gesprekken met een religieus leider.
Maar meer recentelijk is het principe in twijfel getrokken. In 2016, in een zaak in Louisiana, zei een 14-jarig meisje dat ze haar priester tijdens de biecht vertelde dat ze werd misbruikt door een andere parochiaan. De priester zou het misbruik niet hebben gemeld en de minderjarige hebben aangemoedigd om het te boven te komen, terwijl de parochiaan het misbruik voortzette. Toen de familie van de minderjarige een rechtszaak aanspande, verdedigde het bisdom de priester met het argument dat hij geen aangifte hoefde te doen en niet kon worden gedwongen te getuigen.
Meer recent oordeelde een rechter in Arizona in augustus 2022 dat de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen niet kon weigeren vragen te beantwoorden of documenten te overhandigen in een kindermisbruikzaak op grond van het privilege van de clerus-penitentiair.
De voormalige Liberty University School of Law professor Basyle "Boz" Tchividjian heeft religieuze leiders uitgedaagd hun eigen benadering van dergelijke statuten te heroverwegen.
"Wat uiteindelijk zou moeten bepalen of een pastor vrijwillig misbruik meldt is het leven en de veiligheid van een kostbaar kind, gemaakt naar Gods beeld," schreef Tchividjian, die de groep Godly Response to Abuse in the Christian Environment oprichtte voordat hij die in 2019 verliet om fulltime achter misbruikers aan te gaan, in een opiniestuk uit 2014 van Religion News Service.
Er is een precedent voor het afschaffen van de vrijstelling van de biecht in de verplichte meldingswetten op staatsniveau in de Verenigde Staten. Volgens een analyse van het Children's Bureau uit 2019 zijn er in de 29 Amerikaanse staten en territoria waar geestelijken worden beschouwd als verplichte melders, 24 staten die hen vrijstellen als de informatie is verkregen tijdens pastorale gesprekken. In de overige vijf ontzeggen twee staten (New Hampshire en West Virginia) en Guam het clerus-penitent privilege in gevallen van kindermisbruik of -verwaarlozing. Twee andere staten (Connecticut en Mississippi) behandelen het voorrecht niet in hun meldingswetten.
In zestien andere rechtsgebieden worden geestelijken impliciet als verplichte melders beschouwd krachtens wetten die van toepassing zijn op "alle personen". Ten minste vier andere staten in deze categorie - North Carolina, Oklahoma, Rhode Island en Texas - ontkennen volgens de analyse van het Children's Bureau het privilege van geestelijken bij seksueel misbruik of verwaarlozing van kinderen.
Eind februari keurde de Senaat van de staat Washington een wetsvoorstel goed dat geestelijken verplicht misbruik te melden, met een uitzondering voor bekentenissen. Maar nu het wetsvoorstel naar het Huis van Afgevaardigden gaat, dringen sommige wetgevers erop aan de uitzondering te schrappen.
In een verklaring van de Washington State Catholic Conference staat dat geestelijken de plicht hebben om kindermisbruik te melden, maar dat ze verplicht zijn dit te doen "overal behalve in de biechtstoel".
"Wanneer priesters en bisschoppen kennis nemen van kindermisbruik, kunnen en moeten zij dit melden aan de autoriteiten. Maar wanneer iemand zijn zonden aan God onthult in de biechtstoel, is dit een heilige zaak die priesters nooit mogen onthullen," luidt de verklaring van de WSCC.
Maar voor McDonnell en andere voorstanders van overlevenden van misbruik, moet de primaire zorg van de regering elders liggen.
"Geestelijken dwingen misbruik openbaar te maken is echt een bescheiden stap die zal helpen kindermisbruik te beteugelen," zei McDonnell. "Het is triest dat we in 2023 moeten onderhandelen over wetten om de meest kwetsbaren te beschermen."
