ASHEVILLE - Na een langdurig proces hebben de voormalige Buncombe County Deputy Matthew Lund en zijn vrouw Aimee Lund bijna alle aanklachten in een kindermisbruikzaak van tafel geveegd.
Ze werden schuldig bevonden aan het bijdragen aan de misdadigheid van één kind, en onschuldig aan een hele reeks andere aanklachten.
Ze werden acht keer aangeklaagd omdat ze zouden hebben bijgedragen aan de misdadigheid van minderjarigen en deze kinderen zouden hebben misbruikt. Alle aanklachten waren overtredingen.
Matthew Lund, 37, krijgt een jaar voorwaardelijk zonder toezicht. Aimee Lund, 40, krijgt voorwaardelijk tot ze 100 dollar boete en proceskosten heeft betaald. Als dat betaald is, krijgt ze geen toezicht meer.
"Ik weet niet waar ik op moet toezien," zei rechter Patricia Young tijdens de uitspraak, toen ze besprak of de proeftijd onder toezicht of zonder toezicht moet zijn. Het kind dat bij die aanklacht betrokken was, is niet langer onder de hoede van de Lunds.
Ted Besen, de advocaat die Matthew Lund vertegenwoordigde, zei dat een proeftijd onder toezicht een bedreiging zou kunnen vormen voor Lunds status bij de Nationale Garde. Hij werkt ook bij Microtech Knives, zei Besen tijdens het vonnis.
De Lunds werden beschuldigd van het opsluiten van kinderen in slaapkamers; het beperken van hun toegang tot voedsel, water en een badkamer; het dwingen van één kind om in een tent te slapen en het dichtspijkeren van slaapkamerramen.
Tijdens hun slotpleidooi zeiden de advocaten Besen en Catherine Perez dat er geen getuigenissen waren van onder meer lichamelijk letsel bij een kind of van ondervoeding van de kinderen.
Ze wisten dat het verkeerd was
Young ging snel door de meeste aanklachten heen, maar besteedde meer tijd aan het uitleggen van haar redenering achter vonnissen met betrekking tot het kind dat tot de enige veroordeling leidde.
Dat kind werd naar verluidt gedwongen om in een tent te slapen met ritssluitingen en werd gestraft voor toiletproblemen die soms eindigden met urine en uitwerpselen op de slaapkamervloer. De tent was gekocht door Aimee Lund, volgens getuigenverklaringen. De getuigenissen liepen uiteen over de reden waarom de tent was aangeschaft - als een vorm van therapie, om het kind te scheiden nadat het een broertje of zusje op ongepaste wijze had aangeraakt of om nachtelijke vreetbuien te voorkomen.
De situatie had een omgeving geschapen die destructief was voor het gezin, en het was duidelijk dat die moeilijk te beheersen was, zei Young. Ze geloofde dat sloten op een slaapkamerdeur dat kind en anderen in het huis waarschijnlijk zouden beschermen.
Maar de straffen veranderden van "corrigerend" naar "bestraffend" naarmate de frustraties van de Lunds toenamen, zei ze.
Het kind werd bijvoorbeeld gestraft met een riem nadat het "de badkamer had gebruikt" in een kom.
Young geloofde dat de Lunds wisten dat ze "een grens hadden overschreden" in hun aanpak van problemen met dat kind in het bijzonder.
Ze zei dat het idee van de tent waarschijnlijk voortkwam uit goede bedoelingen, maar dat het een "grove ongepaste procedure" was - een wettelijke richtlijn waaraan moet worden voldaan voor een veroordeling voor het bijdragen aan de delinquentie van een minderjarige aanklacht.
"Ze wisten dat het verkeerd was," zei aanklager Blythe McCoy over de tent tijdens haar slotpleidooi, waarbij ze opmerkte dat Aimee Lund aan verschillende instanties verschillende verklaringen had gegeven over het gebruik of zelfs de aankoop van de tent.
"Godzijdank zijn we hier alleen voor overtredingen", zei McCoy, die opmerkte dat de situatie erger had kunnen zijn als er sprake was geweest van een huisbrand of een andere noodsituatie.
Maar Young vond niet dat de Lunds schuldig waren aan het misbruiken van dat kind, of enig ander kind, en stemde in met de argumenten van de verdediging dat er een verschil is tussen een onmiddellijke, reële bedreiging van de veiligheid en een hypothetische.
"Risico" of "aanzienlijk risico"?
Dat punt werd door Besen en Perez naar voren gebracht.
"Er is een groot verschil tussen een aanzienlijk risico op schade en een risico op schade," zei Besen tijdens het slotpleidooi.
Gedurende het vijfdaagse proces schetsten de twee advocaten een beeld van de Lunds die te maken hadden met moeilijke kinderen waarvan ze soms niet wisten hoe ze ervoor moesten zorgen. De Lunds kregen weinig middelen aangereikt om te weten hoe ze voor een kind met speciale behoeften moesten zorgen, zeiden ze.
"Er zijn dingen die de Lunds anders hadden kunnen doen," maar dat is niet hetzelfde als de wet overtreden, zei Perez tijdens haar slotpleidooi.
Er was geen bewijs van "substantieel risico" voor de kinderen, zeiden Perez en Besen.
Perez zei dat het onderscheid een tastbaar, reëel risico zou zijn.
Tijdens zijn slotverklaring zei Besen dat het kind dat in een tent werd vastgehouden een risico vormde voor andere gezinsleden. Dat kind 's nachts door het huis laten "zwerven" zou gevaarlijk zijn geweest, zei Besen. Het was noodzakelijk om het kind "in te sluiten". Er waren "ernstige problemen" waarbij de Lunds "iedereen in het huis probeerden te beschermen."
"Het is een moeilijke zaak waarin de Lunds alles in evenwicht proberen te brengen," zei hij.
Hij maakte een soortgelijk punt tijdens het vonnis, waartegen Young bezwaar maakte.
"Ik hou niet van die term," zei ze over Besen's verwijzing naar "problemen veroorzaakt" door het kind.
Nadat Besen zonder succes een motie indiende om de rechtszaal te sluiten voor het publiek op de tweede dag van het proces, ging de Citizen Times akkoord met een regeling met rechter Young om ervoor te zorgen dat bepaalde details van het proces niet zouden worden gepubliceerd. De Citizen Times houdt zich aan die afspraak.
Perez en Besen weigerden na afloop van het proces commentaar te geven.
