Minnesotans vallen door de gaten in de geestelijke gezondheidszorg.
Te weinig studenten betreden een gebied dat niet langer genoeg aanbieders heeft. Mensen moeten vaak maanden wachten op een therapeut of een residentieel behandelcentrum, met gevaarlijke gevolgen. En een overwegend blank personeelsbestand is vaak niet in staat om cultureel specifieke diensten te verlenen.
"Het is niet eens een gebroken systeem. Het is een systeem dat nooit is opgebouwd en in elkaar is geflanst", zegt Craig Warren, directeur van het Washburn Center for Children, waarvan de wachtlijst de afgelopen jaren is verdrievoudigd. "Er zijn meer dan cracks..... Het is alsof er een zinkgat opengaat."
Hij was een van de honderden hulpverleners en pleitbezorgers die zich donderdag bij het Capitool verzamelden om op te roepen tot actie op 18 wetsvoorstellen op het gebied van geestelijke gezondheid, die naar schatting honderden miljoenen aan staatsuitgaven omvatten.
Sinds het uitbreken van de pandemie is de bezorgdheid over de geestelijke gezondheid in het hele land explosief toegenomen, waardoor de American Academy of Pediatrics een nationale noodsituatie voor de geestelijke gezondheid van kinderen en jongeren heeft uitgeroepen en beleidsmakers op alle niveaus heeft opgeroepen om te handelen.
In 2022, een jaar waarin wetgevers in Minnesota weinig anders goedkeurden, stemden Democraten en Republikeinen in met 93 miljoen dollar aan uitgaven voor geestelijke gezondheidszorg. Maar door de niet aflatende behoeften en een geschat gigantisch begrotingsoverschot, overwegen wetgevers dit jaar een nog uitgebreider pakket wetsvoorstellen voor de geestelijke gezondheidszorg.
"Ik denk dat dit recordinvesteringen zullen zijn, want we zitten in een recordcrisis", aldus afgevaardigde Jess Hanson, DFL-Burnsville, sponsor van een omvangrijk wetsvoorstel om de toegang van kinderen tot geestelijke gezondheidszorg te verbeteren en meer hulp te bieden aan gezinnen. "We horen voortdurend verhalen: 'Ik kan geen zorg krijgen voor mijn kind. Ik heb uren op de eerste hulp gezeten.
Het wetsvoorstel van Hanson is nog steeds onbetaalbaar. Evenmin zijn veel van de andere voorgestelde maatregelen op het gebied van geestelijke gezondheid, die variëren van het stroomlijnen van regelgeving en tijdrovend papierwerk tot het uitbreiden van kwijtschelding van leningen aan studenten in de geestelijke gezondheidszorg tot meer ondersteunend personeel op scholen.
"Het zal veel zijn. Maar we hebben onze geestelijke gezondheidszorg altijd ondergefinancierd," zei Sue Abderholden, uitvoerend directeur van de National Alliance on Mental Illness of Minnesota, die opmerkte dat er ook kosten zijn als de wetgever niet optreedt en de noodlokalen overspoeld blijven met mensen die nergens terecht kunnen.
Abderholden is een van de vele advocaten en wetgevers die een groot jaar voorspellen voor veranderingen in de geestelijke gezondheidszorg.
"Ik ben hier al 21 jaar. Ik heb mensen nog nooit zoveel horen praten over geestelijke gezondheid en geestesziekten als in de afgelopen 10 maanden", zegt hij. "Er is een groter bewustzijn en een grotere vastberadenheid om dit aan te pakken."
Er is geen eenvoudige oplossing. Wetgevers benadrukten dat geestelijke gezondheid verband houdt met huisvesting, beroepsbevolking en onderwijs. Het Legislative Mental Health Network - een belangengroep die meer dan 40 organisaties vertegenwoordigt - verwacht dat ze een lange lijst van wetsvoorstellen zullen aannemen, waarvan vele drie, vijf of zelfs 15 componenten hebben.
De voorgestelde tweejaarlijkse begroting van DFL Gov. Tim Walz bevat 158 miljoen dollar voor geestelijke gezondheidszorg voor studenten, vertelde luitenant-gouverneur Peggy Flanagan de menigte op de bijeenkomst van donderdag. Ongeveer een derde van dat bedrag is bestemd voor meer schoolondersteunend personeel, zoals adviseurs en maatschappelijk werkers.
De begroting van de regering omvat ook subsidies om het aantal aanbieders van geestelijke gezondheidszorg die scholen helpen te verhogen, mobiele crisiscentra uit te breiden en mensen op te leiden om jongeren cultureel geïnformeerde geestelijke gezondheidszorg te bieden.
Maar voor veel dienstverleners is het verhogen van de vergoedingspercentages in de gezondheidszorg hun topprioriteit.
De vergoedingen voor aanbieders van diensten op het gebied van gedrags- en middelenmisbruik zijn niet houdbaar, aldus Ashley Kjos, CEO van Woodland Centers, een centrum voor geestelijke gezondheidszorg op het platteland in het westen en midden van Minnesota. De staat bestudeert momenteel de kwestie en wetgevers hebben wetsvoorstellen ingediend om de tarieven tijdelijk te verhogen terwijl de studie wordt uitgevoerd.
"We worden al tientallen jaren onderbetaald. Het wordt tijd dat we betaald krijgen wat we waard zijn," zei Kjos. "Als we deze tarieven niet vast krijgen, zullen meer centra moeten sluiten."
Kjos zei dat een verhoging van de tarieven plaatsen als Woodland Centers in staat zou stellen hogere lonen te betalen, wat hen zou kunnen helpen werknemers aan te trekken en te behouden.
Het aantal mensen dat in de geestelijke gezondheidszorg gaat werken heeft geen gelijke tred gehouden met de pensioneringen en het vertrek van werknemers met een burn-out, zei hij. Woodlands had vroeger een handvol vacatures. Nu zijn er minstens 15 vacatures open, zei Kjos, en er staan meer dan 100 mensen op de wachtlijst voor therapie.
Werknemers in verpleeghuizen en andere instellingen willen echter ook dat de tarieven dit jaar worden verhoogd.
Verhoogde tarieven vereisen verdere uitgaven, aldus Rep. Heather Edelson, DFL-Edina. En hoewel het overschot van de staat wordt geraamd op 17,5 miljard dollar, is bijna driekwart van dat geld eenmalig.
"Er zijn dit jaar veel concurrerende factoren in het Capitool", aldus Edelson, die meewerkt aan verschillende wetsvoorstellen op het gebied van geestelijke gezondheid. "Ik ben ervan overtuigd dat we een aantal goede dingen gedaan krijgen. Niet alles, maar veel."
